Sieweczka Rzeczna

(Charadrius dubius)

gniazduje najczęściej na siedliskach związanych z otwartą wodą i piaszczystym, żwirowym lub kamienisto – żwirowym podłożem. W Polsce duża część populacji zasiedla koryta nieuregulowanych, naturalnie płynących rzek.

Występuje również w pobliżu wód stojących np.: przy brzegach zbiorników lub na odsłoniętych dnach stawów rybnych. Gatunek ten może odbywać lęgi na okresowo podtopionych ugorach i polach.

Sieweczkę rzeczną trudno jest zauważyć nawet z niewielkiej odległości, gdyż doskonale zlewa się z otoczeniem.

długość ciała: 14 – 15 cm
wierzch ciała brunatny, spód biały
na głowie czarna maska z białym czołem i brwią,
wokół oka zółta obwódka
na szyi czarna obroża
dziób czarny
nogi zółtawe

owady i larwy zebrane na powierzchni gruntu lub znajdowane w górnej warstwie mulistego podłoża, nierzadko również w płytkiej wodzie
pająki
drobne gatunki słodkowodnych mięczaków i skorupiaków

utrata siedlisk lęgowych na skutek regulacji koryt rzecznych i zanikania piaszczystych wysp,
utrata siedlisk lęgowych w wyniku zmian powierzchni dolin rzecznych: zasypywania starorzeczy i zagłębień terenu okresowo wypełnionych wodą, zagospodarowania wydm, piaszczysk i podobnego rodzaju nieużytków porośniętych roślinnością zieloną,
utrata siedlisk lęgowych na terenach antropogenicznych w wyniku prac podejmowanych w trakcie sezonu lęgowego: napełnienie stawów i zbiorników zaporowych, zmiany miejsca eksploatacji kruszywa w obrębie czynnych żwirowni.